کد مطلب:33518 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند متعال و قادر از ابتدا انسان را كامل و خوشبخت نيافريد؟

در پاسخ به اين سؤال ذكر مقدمهاي ضروري است. در عالم هستي، موجودات داراي مراتب مختلف هستند كههر مرتبه، ويژگيهاي خاص خود را دارد. مثلاً ملائكه موجودات مجرد از ماده هستند؛ يعني وجود نوري دارند و ازاول كامل هستند. يعني همانگونه كه بايد باشند خلق ميشوند و داراي تكامل و رشد نيستند. دسته ديگر موجوداتيهستند كه در عالم طبيعت خلق شدهاند، مانند انسان كه به جهت موقعيت خاصي كه دارد در عالم طبيعت زندگياشرا شروع ميكند، اما وجودش منحصر به ماديت نميشود. بلكه بُعدي روحاني و ملكوتي دارد كه به واسطه آن تواناييكسب كمال مطلق را دارد. و دستهاي ديگر مانند حيوانات كه جنبه ماديت در آن غلبه دارد و دسته ديگر مانند گياهان ودسته آخر جمادات هستند كه ماديت محض دارند.
و اما انسان، همانطور كه گفته شد موجودي است داراي دو بُعد الهي و مادي كه اين چنين موجودي نميتواند در عالمملائكه باشد(به همان دليلي كه درباره ويژگي ملائكه در ابتدا گفته شد) بلكه از آنجا كه سير زندگياش از ماديت شروعو با حركتي تدريجي استعدادهايش به فعليت ميرسد، مخصوص عالمي خواهد بود كه در آن حركت و سير تدريجيممكن است و آن همين عالم دنيا و طبيعت است. حال اين انسان كه داراي دو گرايش خوب و بد و به عبارت
ديگر الهي و مادي است به علت نقص علمي كه دارد گاهي در انتخاب خوبيها دچار تعارض و مشكل ميشود،گاهخوبيها را ترجيح ميدهد و گاه بديها را، و اين چيزي جز غلبه بُعد حيواني و مادي او نيست. خداوند متعال براياينكه انسان در انتخاب خود با آگاهي و شناخت وارد عرصه زندگي شود، علاوه بر امكانات دروني مانند عقل و فكر،وجدان، فطرت كمال خواه و خير طلب و ... وسائطي هم از بيرون مانند انبياء و پيشوايان ديني براي راهنمايي او قرارداده است تا خوبها و بدها را به وسيله هر دو پيامبر درون و بيرون بشناسد، و در عين حال قدرت انتخاب را هم به اوداده و نيز پايان راه و نتيجه انتخاب را نيز براي او بيان نموده است؛ به اين صورت كه مسير زندگي از دنيا شروعميشود، انسان ميتواند راه كمال و خوبي را برگزيند كه در واقع با اين گزينش و عمل به آن استعدادهاي انساني خود رابه فعليت ميرساند و به تدريج از انساني كه در ابتدا فقط قوه خوب شدن داشت به انساني كامل و خوب تبديلميشود و به عبارتي ديگر با كسب كمالات و اتصاف به خوبيها، جلوهاي از خدا ميشود.
پس با اين مقدمه روشن شد كه خداوند وسايل خوشبخت شدن انسان را در اين دنيا فراهم نموده است و با وجود اينشرايط مانعي بر سر راه تكامل انسان نيست، و فقط خود انسان است كه با تبعيت از هواي نفس خويش، تكامل خود رابه سقوط تبديل ميكند.
آري، خداوند هم قدير و عليم است و هم حكيم و عادل، و به مقتضاي قدرتش عالم هستي و انسان را خلق كرده استو هر كدام را جلوهاي از وجود خود قرار داده است. و چون عليم است ميداند انسان كه در اين عالم با سير تدريجيزندگي ميكند، از همان ابتدا نميتواند علم كامل داشته باشد، لذا تمام امكانات اعم از قدرت و وسايل شناخت،انتخاب، گزينش و اراده را به او داده است. و چون عادل است هر انسان را نتيجه عملش ميرساند و نميگذارد كه
ذرهاي از حق ضايع شود. بهشت از آن عاملين به خوبيهاست و جهنم ثمره بدكاران.
خلاصه اينكه؛ بهشت نتيجه عمل است. اگر انسان مسير زندگي دنيا را طي نكند عملي ندارد تا به آن نتيجه برسد. آياميشود قبل از شروع سال تحصيلي به محصّل كارنامه درخشان پايان سال اعطا نمود؟ و يا ميشود كسي را قبل ازارتكاب جنايت اعدام كرد؟ آيا اين به قدرت خداوند مربوط ميشود يا به عدم آگاهي و شناخت ما از فلسفه تحققبهشت و جهنم؟ آيا شما ميتوانيد بگوييد چرا خداوند انسان را مانند ملائكه بدون پاداش و جزا نيافريد؟ در پاسخ بايدبگوييم، همانظور كه در قسمت اول مقدمه ذكر شد، ويژگي هر دسته از موجودات خاص خود و متفاوت از ديگراناست انسان موجودي است كه با حفظ ويژگي انسان بودن، مخصوص عالم طبيعت و اين دنيا آفريده شده است، ولياين نوع خلقت مانعي بر سر راه تكامل و سير صعودي او نيست. البته؛ پشت پا زدن به زيباييها و فريبهاي دنيا در ابتدابراي انسان سخت است ولي انسان مصمم براي رسيدن به مقام والاي قرب الهي و چشيدن لذت واقعي لقاء پروردگاراز اين دلخوشيهاي فاني دست ميشويد و سختيهاي اين دنيا را با راحتي آن وصال، طي ميكند.